مواد تی شامل آهن ریخته گری، استیل ضد زنگ، فولاد آلیاژی، آهن ریخته گری قابل کوبش، فولاد کربنی و غیره است. روش‌های اتصال با لوله‌های فولادی شامل جوشکاری مستقیم (متداول‌ترین روش)، اتصال فلنجی، اتصال پیچی، اتصال سوکتی و غیره است. نوعی اتصال لوله که معمولاً در نصب خطوط لوله استفاده می‌شود و برای اتصالات خارجی از نوبت خط لوله استفاده می‌شود.
دسته‌بندی تی‌های فولادی
شامل تی‌های کاهشی، تی‌های شکل Y و تی‌های فشار بالا و غیره است. بر اساس روش تولید، می‌توان آن را به دو دسته تقسیم کرد: پرتاب، فشار، کوبش، ریخته گری و غیره. شکل‌دهی اتصال تی فولادی به این صورت است که لوله خامی که بزرگتر از قطر تی فولادی است را به قطر تی فولادی تقریباً تسطیح می‌کند و در شاخه لوله کشیده شده یک سوراخ ایجاد می‌کند؛ لوله خام در دمای بالا گرم می‌شود و در قالب شکل‌دهی قرار می‌گیرد و قالبی که شاخه لوله را کشیده می‌کند در لوله خام نصب می‌شود؛ لوله خام تحت تأثیر فشار به صورت شعاعی فشرده می‌شود. در طول فشرده سازی شعاعی، فلوی فلزی در جهت لوله شاخه جریان دارد و تحت تمدد قالب شاخه لوله شکل می‌گیرد.
تمام فرآیند از فشردگی شعاعی تیوب بلند و فرآیند کشش قسمت‌های شاخه لوله تشکیل می‌شود. متفاوت از تیوب فولادی تیوب هیدرولیکی، فلز تیوب شاخه اتصال تیوب فلزی توسط حرکت شعاعی تیوب بلند جبران می‌شود، بنابراین این فرآیند همچنین فرآیند جبران شعاعی نامیده می‌شود.
به دلیل استفاده از تیوب فولادی گرم و فشرده، تناژ تجهیزات مورد نیاز برای تشکیل مواد کاهش می‌یابد. تیوب فولادی گرم فلزی قابلیت سازگاری بیشتری با مواد دارد؛ به ویژه تیوب‌های فولادی با قطر بزرگ و دیواره‌های لوله ضخیم عموماً از این فرآیند تشکیل استفاده می‌کنند. تیوب فولادی ضد زنگ نوعی اتصال بین لوله‌ها و لوله‌ها است. اصلاحیه اصلی آن برای لوله‌های شاخه در لوله‌ها استفاده می‌شود.